Het ontstaan van ARPANET

Op 4 oktober 1957 lanceren (zie figuur 1) de Russen, als eerste, een satelliet in een baan om de aarde. Deze satelliet, Sputnik 1 (zie figuur 2), is een grote, 70 kilo wegende, bal die een piepend signaal geeft.


De Amerikanen staan versteld van het feit dat de Russen hun voor zijn. Ze hebben altijd gedacht inferieur te zijn aan de vijand sinds de ontdekking van de nucleaire bom 26 jaar eerder. Eén van de eerste reacties van de Amerikanen is het opzetten van het Advanced Research Project Agency (ARPA) als onderdeel van het ministerie van defensie. Zij krijgen de taak om nieuwe technologie te ontwikkelen en deze toe te passen op Amerikaanse defensie. Het doel is om niet opnieuw verrast worden door een vijand op technologisch gebied. Er werden toen grote bedragen uitgegeven aan onderzoek, omdat men de overtuiging had dat diegene die de grootste technologische voorsprong had een eventuele kernoorlog zou overleven. ARPA heeft verschillende projecten uitbesteed aan andere bedrijven, daarom gingen ze op zoek naar een manier om met deze bedrijven te communiceren. Hierbij denken ze aan het gebruik van de computer als communicatiemiddel.


Leonard Kleinrock publiceert in 1961 een artikel over Packed Switching. Dit is het eerste artikel wat deze, nu veel gebruikte, techniek beschrijft. Hij denkt dat het grote voordelen biedt. Het systeem zou gaan bestaan uit een computernetwerk dat zowel stabiel als onafluisterbaar moest zijn. Om aan deze beide eisen te voldoen werd er gekozen om de gegevens op te splitsen in kleine pakketjes en deze via verschillende routes naar de eindbestemming te sturen.


In 1967 zijn de onderzoekers bij ARPA zover dat de nieuwe projectleider, Leonard Roberts, publiceert dat er plannen zijn om een computernetwerk, ARPANET genaamd, te realiseren. Na een jaar (in 1968) is het ontwerp klaar en krijgt Bolt Beranek and Newmann (BBN) een miljoenen contract om de Interface Message Processors (IMP's) te leveren. Deze kan aan een computer gekoppeld worden waarna de computer over het netwerk kan communiceren. BBN bouwt in de eerste instantie vier IMP's en deze worden in oktober 1969 geïnstalleerd. De vier IMP's zijn aan elkaar gekoppeld zoals is weergegeven in figuur 3 en aan het eind van 1969 wordt het eerst geprobeerd om vanuit UCLA in te loggen in SRI. Helaas crasht het complete systeem wanneer de letter G van LOGIN wordt ingetoetst.


Na ruim een jaar hebben onderzoekers de software verbeterd zodat het netwerk uitgebreid kan worden en in 1971 zijn er al 15 computers gekoppeld aan het netwerk (zie figuur 4). Dat jaar werd het eerste e-mailprogramma ontwikkeld door Ray Tomlinson. Tot dan toe kunnen er aan iedere IMP maar vier host connecties gekoppeld worde. BBN ontwikkelt een terminal IMP (TIP), deze ondersteund tot maximaal 64 terminals.

©2017 Kübra Bilim, Yeliz çitak & Dries Verheyen
Mogelijk gemaakt door Webnode
Maak een gratis website. Deze website werd gemaakt met Webnode. Maak jouw eigen website vandaag nog gratis! Begin